I

Хэдэн мянган жил өнгөрсөн ба

хүн төрөлхтөн одоо ч Бурханы хайрласан гэрэл, агаарыг эдэлж,

Бурханы Өөрийн гаргасан амьсгаагаар амьсгалж,

Бурханы бүтээсэн цэцэгс, шувууд, загас жараахай, шавж хорхойг эдэлж,

Бурханы хангасан бүх зүйлийг эдэлдэг;

өдөр шөнө бас л үргэлжлэн ар араасаа солигддог;

дөрвөн улирал ердийнхөөрөө ээлжилдэг;

тэнгэрт нисэх галуу энэ өвөл нүүдэллэн одож,

дараа хавар нь эргэн ирдэг;

усан дахь загас жараахай өөрсдийн гэр болох гол, нуурыг хэзээ ч орхин явдаггүй.

II

Газар дээрх голио зуны өдрүүдэд хоолой мэдэн донгоддог;

өвсөн дундах хүрэлзгэнэ намрын салхины аясаар аяархан гүнгэнэдэг;

галуу сүрэглэн цуглардаг байхад бүргэд ганцаараа байдаг;

арслангийн сүрэг ан хийн амь зогоодог;

хандгай өвс ногоо, цэцэгсээс салж чаддаггүй…

Бүх зүйлийн дундах төрөл бүрийн амьтад

холдон одож, эргэн ирдэг, дараа нь дахин оддог гээд л

нүд ирмэхийн төдийд үй түмэн өөрчлөлт тохиолддог—

харин тэдний зөн мэдрэмж, амьд үлдэх хууль л өөрчлөгддөггүй.

Тэд Бурханы хангалт, тэжээл дор амьдардаг бөгөөд

зөн мэдрэмжийг нь хэн ч өөрчилж,

амьд үлдэх дүрмийг нь хэн ч доголдуулж чадахгүй.

“Үг. II Боть: Бурханыг мэдэх тухай. Цор ганц Бурхан Өөрөө I”-ээс