Бусад хүн дур зоргоороо үүргээ гүйцэтгэж, зарчмыг зөрчсөнөөс болж засалт, харьцалт туулахыг хараад тэрээр өөрийгөө нэг л өдөр засалт, харьцалт туулна гэхээс айжээ. Үүнээс болоод тэрээр үүргээ гүйцэтгэхдээ маш их болгоомжилж, байнга сонор сэрэмжтэй байж, алдаа гаргахаас айж байлаа. Хожим нь Бурханы үгийг эргэцүүлж, уншсанаар засалт, харьцалт туулахын ач холбогдол, эдгээрийг хүлээн авдаггүй мөн чанараа ойлгов. Үүний дараа үзэл бодол нь бага зэрэг өөрчлөгдөж, засалт харьцалт туулахаас айхаа больжээ.