Бүх хүнд байдаг нийтлэг асуудал бол үнэнийг ойлгодог хэр нь хэрэгжүүлж чаддаггүйд оршино. Энэ нь нэг талаар тэд төлөөс төлөхийг хүсдэггүй, нөгөө талаар тэдний ялган таних чадвар хэтэрхий хангалтгүй учраас тэр юм; тэд өдөр тутмын амьдрал дээрх олон бэрхшээлийн мөн чанарыг харж чаддаггүй, хэрхэн зүй зохистойгоор хэрэгжүүлэхээ мэддэггүй. Хүн хэтэрхий туршлага нимгэн, ядмаг хэв чанартай, үнэний талаар хязгаарлагдмал ойлголттой байдаг болохоор өдөр тутмын амьдралд тулгарах бэрхшээлийг шийдвэрлэх аргагүй байдаг. Тэд аман дээрээ л Бурханд итгэдэг болохоос Бурханыг өдөр тутмын амьдралдаа оруулах чадваргүй байдаг. Өөрөөр хэлбэл, Бурхан бол Бурхан, амьдрал бол амьдрал бөгөөд Бурхан хүний амьдралд ямар ч хамаагүй мэт байдаг. Бүх хүн ингэж боддог. Хүмүүс Бурханд ингэж итгэснээрээ бодит байдал дээр Бурханаар авхуулж, төгс болгуулахгүй. Үнэндээ, Бурханы үг дутуу илэрхийлэгдсэн хэрэг биш, харин үгийг нь хүлээн авах хүмүүсийн чадвар л хэтэрхий хангалтгүй байгаа юм. Бараг хэн ч Бурханы анхны санаа зорилгын дагуу үйлддэггүй гэж хэлж болно. Харин ч тэд өөрсдийн санаа зорилго, өмнө нь баримталж байсан шашны үзэл, юмыг хийх арга барилынхаа дагуу Бурханд итгэдэг. Тун цөөн хүн Бурханы үгийг хүлээн зөвшөөрснийхөө дараа өөрчлөгдөж, Бурханы хүслийн дагуу үйлдэж эхэлдэг. Харин тэд буруу итгэлээ хадгалсаар байдаг. Хүн Бурханд итгэж эхлэхдээ шашны хэвшмэл дүрэмд тулгуурлан итгэдгийн дээр амьдралын талаарх гүн ухаан дээрээ л үндэслэн аж төрж, бусадтай харилцдаг. Арван хүн тутмын ес нь иймэрхүү байдаг гэж хэлж болно. Тун цөөхөн хүн л Бурханд итгэж эхэлснийхээ дараа өөр төлөвлөгөө боловсруулж, шинэ амьдрал эхэлдэг. Хүн төрөлхтөн Бурханы үгийг үнэн гэж боддоггүй, үнэн гэж үзэж, хэрэгжүүлдэггүй.

Жишээлбэл Есүст итгэх итгэлийг аваад үзье. Хүн дөнгөж итгэж эхэлсэн ч бай, эсвэл удаан хугацаанд итгэсэн ч бай, бүгд ердөө л өөрт нь ямар “авьяас” байна түүнийгээ ашиглаж, ямар “ур чадвар” эзэмшсэн түүнийгээ харуулсан. Хүмүүс ердөө л “Бурханд итгэх итгэл” гэсэн гурван үгийг ердийн амьдралдаа нэмсэн болохоос зан чанартаа ямар ч өөрчлөлт гаргаагүй бөгөөд Бурханд итгэх итгэл нь өчүүхэн төдий ч өсөөгүй. Тэдний эрэл хайгуул үлбэгэр байв. Тэд итгэхээ болино гэж хэлээгүй боловч бас Бурханд бүхнээ зориулаагүй. Хэзээ ч Бурханыг үнэн голоосоо хайрлаж, дуулгавартай дагаж байгаагүй. Бурханд итгэх итгэл нь үнэн худал хоёрын холимог, нэг нүдээ нээж, нөгөө нүдээ аньж хандсан бөгөөд итгэлээ хэрэгжүүлэхдээ үнэн сэтгэлээсээ хандаагүй. Тэд ийм төөрөлдсөн байдлаар үргэлжлүүлсээр эцэст нь самуурч үхсэн. Энэ бүхэн ямар учиртай вэ? Өнөөдөр чи бодитой Бурханд итгэхийн тулд зөв замд хөл тавих ёстой. Чи Бурханд итгэдэг бол зөвхөн ерөөл эрж хайх биш, харин Бурханыг хайрлаж, Бурханыг мэдэхээр эрж хайх ёстой. Чи Түүний гэгээрэл болоод өөрийнхөө эрлээр дамжуулан Түүний үгийг идэж, ууж, Бурханы талаар жинхэнэ ойлголттой болж, зүрх сэтгэлийнхээ гүнээс Бурханыг жинхэнээсээ хайрладаг болж чадна. Өөрөөр хэлбэл, Бурханыг гэсэн хайр чинь хэн ч сүйтгэж, саад болж чадахааргүй хамгийн жинхэнэ байх үед чи Бурханд итгэх зөв замаар явж байдаг. Чамайг Бурханд харьяалагддагийг энэ нь батална, учир нь зүрх сэтгэл чинь аль хэдийн Бурханы өмч болж өөр юу ч чамайг эрхшээлдээ оруулж чадахгүй. Өөрийн туршлага, төлсөн төлөөс болон Бурханы ажлын улмаас чи Бурханыг өөрийн эрхгүй хайрлаж чаддаг. Тэр үед чи Сатаны нөлөөнөөс ангижирч, Бурханы үгийн гэрэлд ирж амьдарна. Чи харанхуйн нөлөөнөөс ангижирсан үедээ л Бурханыг олж авсан гэж хэлж чадна. Бурханд итгэхдээ чи энэ зорилгыг эрж хайхыг хичээх ёстой. Энэ бол та нарын хүн нэг бүрийн үүрэг билээ. Та нараас хэн нь ч хэрэг явдлын одоогийн байгаа байдалд сэтгэл хангалуун байх ёсгүй. Та нар Бурханы ажилд хоёрдмол сэтгэлээр, хөнгөн хуумгай хандаж болохгүй. Та нар Бурханыг бүхий л талаар, цаг үргэлжид бодож, бүх зүйлийг Түүний төлөө хийх ёстой. Та нар ярих юм уу үйлдэх болгондоо Бурханы гэрийн ашиг сонирхлыг нэн тэргүүнд тавих хэрэгтэй. Зөвхөн ингэснээр л Бурханы зүрх сэтгэлийн дагуу байж чадна.

Хүмүүсийн Бурханд итгэхдээ гаргадаг хамгийн том алдаа нь тэд аман дээрээ л итгэдэг бөгөөд өдөр тутмын амьдралд нь Бурхан огт байдаггүй. Бүх хүн Бурханы оршихуйд үнэхээр итгэдэг хэр нь Бурхан өдөр тутмын амьдралынх нь нэг хэсэг биш байдаг. Бурханд хандсан олон залбирал хүмүүсийн амнаас гардаг боловч зүрх сэтгэлд нь Бурхан маш бага зай эзэлдэг учраас Бурхан тэднийг ахин дахин шалгадаг. Хүн цэвэр ариун биш болохоор хүмүүсийг шалгахаас өөр сонголт Бурханд байдаггүй, ингэснээр шалгалтын дунд тэд ичгүүрийг мэдэрч, өөрсдийгөө мэдэж авч болох юм. Эс бөгөөс хүн төрөлхтөн тэргүүн тэнгэр элчийн үр удам болж, улам бүр завхардаг. Хүн бүр Бурханд итгэх явцдаа Бурханаар тасралтгүй цэвэрлэгддэг учраас хувийн олон сэдэл, зорилгоо хөсөр хаядаг. Эс бөгөөс, Бурхан хэнийг ч ашиглах аргагүй, хийх ёстой ажлаа хүнд хийх ямар ч аргагүй болно. Бурхан эхлээд хүмүүсийг цэвэрлэдэг. Ийнхүү цэвэрлэх явцад хүмүүс өөрсдийгөө мэдэж авч, Бурхан тэднийг өөрчилж болох юм. Үүний дараа л Бурхан Өөрийн амийг тэдэн рүү оруулдаг бөгөөд ингэж байж л зүрх сэтгэл нь Бурхан руу бүрэн эргэж чадна. Тиймээс Бурханд итгэх нь хүмүүсийн хэлдэг шиг энгийн зүйл биш гэж Би хэлдэг. Бурханы харж байгаагаар чи зөвхөн мэдлэгтэй атлаа Түүний үгийг амиа болгоогүй бол; чи зөвхөн мэдлэгээр хязгаарлагдаад, үнэнийг хэрэгжүүлж, Бурханы үгийг амьдран харуулж чаддаггүй бол, энэ нь чамд одоог хүртэл Бурханыг хайрлах зүрх сэтгэл байхгүй гэдгийн баталгаа бөгөөд зүрх сэтгэл чинь Бурханд харьяалагддаггүй гэдгийг харуулдаг. Бурханд итгэснээрээ хүн Түүнийг мэдэж авч чадна: Энэ бол хүний эрж хайх учиртай эцсийн зорилго юм. Бурханы үгийг өөрийн биеэр хэрэгжүүлэхийн тулд чи тэдгээрийг амьдран харуулахад хүчин чармайлт гаргах ёстой. Хэрвээ чи зөвхөн хоосон сургаалын талаар мэддэг бол Бурханд итгээд ямар ч үр дүнгүй. Түүний үгийг бас хэрэгжүүлж, амьдран харуулж байгаа цагт л итгэл чинь бүрэн дүүрэн агаад Бурханы хүсэлд нийцэж байна гэж үзэх боломжтой. Энэ зам дээр их мэдлэгийн талаар олон хүн ярьж чадах хэдий ч үхэх цаг нь ирэхэд нүдэнд нь нулимс цийлгэнэн, нэг насны амьдралаа дэмий үрж, насан өндөр болтлоо хий дэмий амьдарсандаа өөрсдийгөө үзэн яддаг. Тэд сургаалыг л ойлгодог болохоос үнэнийг хэрэгжүүлж, Бурханд гэрчлэл хийж чаддаггүй; харин гагцхүү бүхий л амьдралаа хаа сайгүй гүйж, зөгий шиг завгүй өнгөрүүлдэг; үхлийн ирмэгт ирэхдээ л өөрт нь жинхэнэ гэрчлэл байхгүй, Бурханыг огт мэддэггүй гэдгээ олж хардаг. Тэр үед хэтэрхий хожимдсон байх бус уу? Яагаад чи өнөөдрийг ашиглан, өөрийн хайрладаг үнэнийг эрж хайж болохгүй гэж? Яагаад маргааш хүртэл хүлээх гэж? Амьдралдаа чи үнэний төлөө зовдоггүй, үүнийг олж авахаар эрж хайдаггүй бол үхэх мөчдөө харууслыг мэдэрмээр байгаа хэрэг үү? Хэрэв тийм бол яагаад Бурханд итгэнэ вэ? Үнэндээ, хүмүүс өчүүхэн төдий л чармайлт гаргавал үнэнийг хэрэгжүүлж, ингэснээрээ Бурханыг сэтгэл хангалуун болгож чадах олон хэрэг явдал бий. Хүмүүсийн зүрх сэтгэлийг чөтгөрүүд байнга эзэмддэг учраас л тэд Бурханы төлөө үйлдэж чадахгүй, махан биеийн төлөө байнга нааш цааш гүйсээр, эцэстээ юунд ч хүрдэггүй. Ийм учраас хүмүүс байнга төвөг, бэрхшээлд шаналж байдаг. Сатаны тамлалт энэ бус уу? Махан биеийн ялзрал энэ бус уу? Чи аман дээрээ дагасан болж Бурханыг хуурах гэж оролдох хэрэггүй. Харин бодитой үйлдэл хийх хэрэгтэй. Өөрийгөө бүү хуур; тэгэх ямар хэрэг байна? Махан биеийнхээ төлөө амьдарч, нэр алдар, ашиг хонжооны төлөө тэмцсэнээр чи юу олж авч чадах юм бэ?