Бурхан хүнээс зарчимч байж, үг яриагаараа бусдыг босгон байгуулахыг шаарддаг. Энэ нь хүний гадаад талын сайн зан авиртай холбоотой юу? (Үгүй.) Энэ нь тэдгээртэй ямар ч хамаагүй. Чи үг яриагаараа бусдыг дарангуйлдаггүй, эсвэл хуурч, зальддаггүй, харин бусдыг зоригжуулж, залж чиглүүлж, тайтгаруулж чаддаг байлаа гэе. Хэрвээ чи энэ хоёрыг хоёуланг нь хийж чаддаг бол ойр дотно байдалтай хандлагаар хийх хэрэг байна уу? Чи ойр дотно байдалд хүрэх ёстой юу? Эдгээр зүйлийг зөвхөн сайхан ааштай, эелдэг зөөлөн, хүмүүжилтэй байх гэх мэт гадаад талын зан авирын хүрээнд л хийж болох уу? Тэгэх шаардлагагүй. Үг яриа чинь бусдыг босгон байгуулахын урьдач нөхцөл гэвэл энэ нь Бурханы үг болон шаардлагад үндэслэх ёстой—уламжлалт соёлоос бий болсон сайн зан авирт үндэслэхийн оронд үнэнд үндэслэх ёстой. Чиний үг яриа зарчимтай, бусдыг босгон байгуулдаг болмогц чи сууж байхдаа ч ярьж болно, зогсож байхдаа ч ярьж болно; чанга дуугаар ярьж болно, аяархан ч ярьж болно; зөөлөн үгээр ярьж болно, хатуу үгээр ч ярьж болно. Эцсийн үр дүн нь эерэг, чи хариуцлагаа биелүүлж, нөгөө тал чинь ашиг тус хүртсэн л бол энэ нь үнэн-зарчимд нийцнэ. Хэрвээ чи үнэнийг эрэлхийлдэг бол, үнэнийг хэрэгжүүлдэг бол, үг, үйлдлийн чинь үндэс суурь нь Бурханы үг, үнэн-зарчим бол, бусад хүн чамаас юм олж авч, ашиг тус хүртэж чаддаг л бол энэ нь аль аль талдаа ашигтай биш гэж үү? Уламжлалт соёлын сэтгэлгээнд хүлэгдэн амьдраад, чи ч тэр, бусад нь ч тэр дүр эсгэж, чи эелдэг авирлаж, харин нөгөөх нь бөхийж, мэхийн ёсолж, дор бүрнээ нэг нэгэндээ дүр үзүүлж байгаа бол энэ нь аль алиных нь хувьд сайн биш. Та хоёр нэг ч үнэн үггүйгээр бүхэл өдөржингөө бөхийж, мэхийн ёсолж, чамирхаад, уламжлалт соёлын сурталчилсан сайн зан авирыг л амьдрал дээр харуулдаг. Тийм зан авир гаднаасаа хэвшмэл зан авир шиг харагддаг ч тэр чигтээ хоёр нүүртэй зан, бусдыг хуурч, мэхэлдэг зан авир, хүмүүсийг залилж, хуурдаг зан авир бөгөөд ганц ч чин сэтгэлийн үг сонсогддоггүй. Хэрвээ чи тийм хүнтэй найзалбал эцэстээ залилуулж, мэхлэгдэх нь дамжиггүй. Түүний сайн зан авираас олж авсан зүйлээс юу ч чамайг босгон байгуулахгүй. Чамд худал хуурмаг, заль мэх л зааж сургана: Чи түүнийг хуурч, тэр чамайг хуурна. Эцэст нь чи ёс жудаг, нэр төр чинь дээд зэргээр доромжлуулахыг мэдрэх бөгөөд үүнийг зүгээр л тэвчих ёстой болно. Чи бусдаас өө хайхгүйгээр, бусдаас хэтэрхий их юм шаардахгүйгээр сайхан ааштай, боловсрол сайтай, мэдрэмжтэй харагдсаар байх ёстой. Мөн тэвчээртэй, хүлээцтэй байж, хайхрамжгүй, уужуу талбиу сэтгэлтэй, мишээн инээмсэглэсэн дүр эсгэх ёстой. Тийм нөхцөл байдалд хүрэхийн тулд хэчнээн олон жил хичээл чармайлт шаардагдах билээ! Хэрвээ чи өөрөөсөө бусдын өмнө ингэж амьдрахыг шаардвал амьдрал чинь ядаргаатай байх биш үү? Байхгүйг нь сайн мэдэж буй хэр нь тийм их хайр энэрэлтэй дүр эсгэж, тийм хоёр нүүр гаргах нь амар зүйл биш! Хүн болохын хувьд ингэж биеэ авч явахад чамд бүр ч их ядаргаатай санагдана; дараагийн амьдралдаа хүн болж төрсний оронд үхэр, адуу юм уу гахай, нохой болж төрсөн нь дээр санагдана. Чамд хүмүүс зүгээр л дэндүү хуурамч, ёрын муу санагдана. Хүн яагаад ийм ядаргаатай амьдардаг юм бэ? Учир нь хүн өөрийг нь хязгаарлаж, хүлдэг уламжлалт үзэл дотор амьдардаг. Тэгээд завхарсан зан чанартаа найдан нүгэл дунд амьдардаг бөгөөд үүнээс өөрийгөө салгаж чаддаггүй, ямар ч гарах гарц байдаггүй. Түүний амьдран харуулдаг зүйл бол жинхэнэ хүний төрх биш. Хүмүүсийн дундаас, бүр эхнэр нөхөр, ээж охин, эцэг хүү, бие биедээ хамгийн ойр дотно хүмүүсийн дундаас ганц ч чин сэтгэлийн үг сонсож, олж авч чадахгүй—ганц ч ойр дотно үг сонсогдохгүй, халуун дулаан нэг ч үг, эсвэл бусдыг тайтгаруулж чадах нэг ч үг байхгүй. Тэгвэл гадна талын эдгээр сайн зан авир нь ямар чиг үүрэг гүйцэтгэдэг вэ? Тэдгээр нь хүмүүсийн хоорондох хэвийн зай, хэвийн харилцааг түр зуур хадгалдаг. Гэхдээ эдгээр сайн зан авирын цаана хэн ч, хэнтэй ч гүн гүнзгий харилцаж зүрхэлдэггүй бөгөөд эцэст нь хүн төрөлхтөн үүнийг “Холын зай гоо сайхныг бий болгоно” гэх үгээр нэгтгэн дүгнэсэн. Энэ нь хүн төрөлхтний жинхэнэ уг чанарыг илчилж байгаа биш гэж үү? Холын зай яаж гоо сайхныг бий болгож чадах юм бэ? Тийм амьдралын худал хуурмаг, ёрын муу бодит байдал дунд хүн урагшлах замгүйгээр улам бүр ганцаардаж, зожгирч, сэтгэлээр унаж, дургүйцэж, бухимдаж амьдардаг. Энэ нь шүтлэггүй хүмүүсийн жинхэнэ нөхцөл байдал юм. Гэхдээ чи өнөөдөр Бурханд итгэдэг. Чи Бурханы гэрт ирж, Бурханы үгийн хангалтыг хүлээн авсан, бас үргэлж номлол сонсдог. Гэхдээ чи зүрх сэтгэлдээ уламжлалт соёлын сурталчилдаг сайн зан авирт дуртай хэвээр байгаа. Энэ нь нэг зүйлийг нотолдог: Чи үнэнийг ойлгодоггүй, чамд ямар ч бодит байдал байдаггүй. Одоо чи амьдралдаа яагаад ийм их гутарсан, маш ганцаардмал, тун өрөвдөлтэй, өөрийгөө маш их дорд үзсэн хэвээр байдаг юм бэ? Үүний цорын ганц шалтгаан нь чи үнэнийг хүлээн авдаггүй, мөн огтхон ч өөрчлөгдөөгүй. Өөрөөр хэлбэл, чи хүмүүс, зүйлсийг харж, биеэ авч явж үйлдэхдээ Бурханы үгийн дагуу байдаггүй, үнэнийг шалгуураа болгодог ч үгүй. Чи завхарсан зан чанар болон уламжлалт үзэлд найдан амьдарсаар байдаг. Тийм учраас амьдрал чинь маш ганцаардмал хэвээр байгаа юм. Чамд ямар ч найз байхгүй, итгэж ярих хүн байхгүй. Авах ёстой урам зориг, удирдамж, тусламж, эсвэл босгон байгуулалтаа бусдаас авч чаддаггүй, бусдад урам зориг, удирдамж өгч, тусламж үзүүлж ч чаддаггүй. Хамгийн наад захын эдгээр зан авир дээр ч чи Бурханы үгийг үндсээ болгож, үнэнийг шалгуураа болгодоггүй учраас хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал, үйлдлийг чинь бол хэлэхийн ч хэрэггүй—тэдгээр нь үнэнээс, Бурханы үгээс хэдэн зуун мянган бээрийн зайтай байгаа!

Бид дөнгөж сая хүний зан авирын талаарх Бурханы шаардлагын тухай нөхөрлөлөө: Хүний үг, үйлдэл зарчимтай, бусдыг босгон байгуулдаг байхыг Бурхан шаарддаг. Тиймээс үүнд үндэслэн үзвэл хүний бий болгосон тэр сайн зан авирууд үнэ цэнтэй эсэхийг—тэдгээрийг нандигнах нь зохистой эсэхийг одоо хүн болгон мэдэж байгаа юу? (Нандигнах нь зохисгүй.) Тэгвэл тэдгээрийг нандигнах нь зохисгүй гэж бодож байгаа болохоор та нар юу хийх ёстой вэ? (Тэдгээрийг орхино.) Яаж орхих вэ? Тэрийг орхихын тулд хүн хэрэгжүүлэлтийн тодорхой замтай, алхмуудтай байх ёстой. Юун түрүүнд хүн уламжлалт соёлын сурталчилсан боловсрол сайтай, мэдрэмжтэй байх, эелдэг зөөлөн, хүмүүжилтэй байх зан авир гаргаж байгаа эсэхээ шалгах ёстой. Өөрийгөө тэгж шалгах нь ямар хэлбэртэй, ямар агуулгатай байдаг вэ? Энэ нь хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, түүнчлэн биеэ авч явах байдал болон үйлдлийн чинь үндэс суурь юу болохыг, Сатаны ямар зүйлс зүрх сэтгэлийн чинь гүнд үндэслэж, яс цусанд чинь шингэснийг харах явдал юм. Жишээлбэл, багаасаа эрх дураараа өссөн, биеэ зөв авч явах талаар нэг их мэдэхгүй хэр нь муугүй хүн чанартай хүн байлаа. Тэрээр жинхэнэ итгэгч бөгөөд Бурханд итгэж, үүргээ чин сэтгэлээсээ гүйцэтгэдэг, зовж, төлөөс төлж чаддаг байжээ гэе. Түүнд нэг л буруу юм байгаа: Тэрээр хоол идэхдээ амттайг нь шилж сонгож, тамшаалах хандлагатай байдаг. Энийг сонсоход чамд маш төвөгтэй санагддаг болохоор чи хоолоо ч залгиж чаддаггүй. Чи тийм хүмүүст онцгой дургүйцдэг байсан. Тэгээд тийм хүнийг ямар ч хүмүүжилгүй, яаж биеэ авч явахаа мэддэггүй, боловсрол сайтай, мэдрэмжтэй биш гэж чи бодно. Зүрх сэтгэлдээ чи түүнийг зэвүүцэж, тийм хүмүүс бол жигшүүртэй, нэр хүндгүй, Бурханы хайрладаг хүмүүс байх нь бүү хэл, Бурханы сонгосон хүмүүс байж таарахгүй гэж боддог. Тэгж бодох үндэслэл чинь юу байсан бэ? Чи түүний мөн чанарыг нэвт харсан уу? Мөн чанарт нь үндэслэн түүнийг хэмжсэн үү? Хэмжилтийн чинь үндэс юу байсан бэ? Мэдээж чи Хятадын уламжлалт соёлын янз бүрийн үгэнд үндэслэн хүмүүсийг хэмжиж байгаа. Тиймээс чи энэ асуудлын талаар мэдэж авах үедээ өнөөдрийн нөхөрлөсөн үнэнд тулгуурлан юу гэж бодох ёстой вэ? “Өө хөөрхий, би түүнийг дорд үздэг байсан. Би түүний нөхөрлөлийг хэзээ ч дуртайяа сонсож байгаагүй. Түүнийг юм хэлэх юм уу хийх болгонд хийсэн юм нь хэчнээн зөв байсан ч, эсвэл нөхөрлөлийн үг нь хэчнээн бодитой байсан ч, хооллох үеэр уруулаа дуугаргаж, амттайг нь шилж сонгодгийг нь бодмогцоо би яриаг нь сонсохыг хүсдэггүй. Би түүнийг ямар ч хэв чанаргүй, болхи хүн гэж үргэлж үздэг. Одоо Бурханы ийм нөхөрлөлөөр дамжуулаад би хүмүүсийн талаарх үзэл бодол минь Бурханы үгэнд үндэслэдэггүйг харж байна; харин ч би хүмүүсийн муу зуршил, зан авирыг—ялангуяа хүмүүжилгүй, ёс журамгүй талуудыг нь—хүн чанар-мөн чанарын илрэл мэт үздэг. Одоо Бурханы үгэнд үндэслээд хэмжвэл тэр бүх зүйл нь тэдний хүн чанар-мөн чанарыг агуулдаггүй багахан алдаа эндэл юм байна. Тэдгээр нь зарчмын асуудал огтхон ч биш.” Энэ нь өөрийгөө шалгаж буй хэрэг биш үү? (Мөн.) Бурханы үгийг хүлээн авч, үнэнийг ойлгож чаддаг хүмүүс эдгээр зүйлийг тодорхой харж чадна. Тэгвэл дараа нь юу хийх ёстой вэ? Зам байгаа юу? Чи эдгээр муу зуршлаа даруйхан хая гэж тэднээс шаардвал нэмэр болох уу? (Үгүй.) Тиймэрхүү жаахан дутагдлууд нэвт шингэсэн байдаг бөгөөд өөрчлөхөд хэцүү байдаг. Тэдгээр нь ганц хоёрхон хоногийн дотор өөрчилж болох зүйл биш. Зан авирын асуудлыг шийдвэрлэхэд тийм ч хэцүү биш, харин хүний амьдралын хэв маягийн дутагдлаас ангижрахад хэсэг хугацаа хэрэгтэй. Гэхдээ тэдгээр нь хүний хүн чанарын чансааг, эсвэл хүн чанар-мөн чанарыг агуулдаггүй тул тэдгээрт хэт их ач холбогдол өгч, тэдгээрийг орхихоос татгалзаж болохгүй. Хүн бүрд өөрийн гэсэн зуршил, амьдралын хэв маяг бий. Хэн ч вакуум орчноос гарч ирээгүй. Хүн болгонд цөөн хэдэн дутагдал байдаг бөгөөд тэр нь юу ч байлаа гэсэн бусдад нөлөөлдөг л бол засаж залруулах ёстой. Найрсаг нөхөрсөг харилцаанд ингэж л хүрдэг. Гэхдээ бүх талаар өв тэгш байх боломжгүй. Хүмүүс маш өөр өөр газраас гаралтай байдаг бөгөөд амьдралын хэвшил нь бүгд ялгаатай байдаг тул бие биедээ хүлээцтэй хандах ёстой. Энэ нь хэвийн хүн чанарт байх учиртай зүйл юм. Ялихгүй асуудлыг нухацтай авч үзэж болохгүй. Хүлээцтэй бай. Тэр нь бусдад хандах хамгийн зохистой арга зам юм. Энэ бол хүлээцтэй байдлын зарчим, тийм хэрэг явдлыг шийдвэрлэх зарчим, арга барил билээ. Хүмүүсийн мөн чанар, хүн чанарыг багахан дутагдалд нь үндэслэн тодорхойлохоор бүү оролд. Тэрхүү үндэслэл зарчимтай огт нийцдэггүй, учир нь хүн ямар ч дутагдал, өө сэвтэй байлаа гэсэн тэдгээр нь тухайн хүний мөн чанарыг илтгэдэггүй, мөн уг хүн Бурханд чин сэтгэлээсээ итгэдэг хүн биш, үнэнийг эрэлхийлдэг хүн бүр ч биш гэсэн утгатай биш. Бид хүмүүсийн давуу талыг харж, хүмүүсийн талаарх үзэл бодлоо Бурханы үг болон хүнд тавих Бурханы шаардлагад тулгуурлах ёстой. Энэ нь хүмүүст шударгаар хандах арга зам юм. Үнэнийг эрэлхийлдэг хүн хүмүүсийг хэрхэн харах ёстой вэ? Хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдэл нь бүгд Бурханы үгэнд үндэслэж, үнэнийг шалгуураа болгох ёстой. Тиймээс хүн нэг бүрийг Бурханы үгийн дагуу хэрхэн авч үзэх ёстой вэ? Тэд мөс чанартай, эрүүл ухаантай эсэхийг, сайн хүн үү, муу хүн үү гэдгийг хар. Тэдэнтэй харилцахдаа чи, хэдийгээр тэд багахан өө сэв, дутагдалтай ч нэлээд сайн хүн чанартай юм гэдгийг харж болно. Тэд хүмүүстэй харилцахдаа хүлээцтэй, тэвчээртэй байдаг бөгөөд хэн нэгэн сөрөг, сул дорой байвал түүнд хайраар хандаж, түүнийг хангаж, түүнд тусалж чадна. Тэдний бусдад хандах хандлага ийм байдаг. Тэгвэл Бурханд хандах хандлага нь ямар байдаг вэ? Бурханд хандах хандлагаас нь тэд хүн чанартай эсэхийг бүр ч их хэмжих боломжтой. Тэд Бурханы хийдэг бүхэнд дуулгавартай хандаж, эрж хайж, хүсэн эрмэлзэж, үүргээ биелүүлэх болон бусадтай харилцах явцдаа—үйлдэл хийхдээ—Бурханыг хүндэлсэн зүрх сэтгэлтэй байдаг байж магадгүй. Тэд цадиггүй авирладаг аймшиггүй зоригтой хүмүүс биш, мөн юу ч хамаагүй хэлж, юу ч хамаагүй хийдэг ч юм биш. Бурхантай юм уу Бурханы ажилтай холбоотой ямар нэг зүйл тохиолдох үед тэд маш болгоомжтой ханддаг. Тэдэнд ийм илрэл байгааг тогтоомогцоо чи тэдний хүн чанараас урган гардаг зүйлд үндэслэн тухайн хүн сайн уу, муу юу гэдгийг хэрхэн хэмжих вэ? Бурханы үгэнд үндэслэн хэмж, түүнд мөс чанар, эрүүл ухаан байгаа эсэхэд үндэслэн, мөн үнэн болон Бурханд хандах хандлагад нь үндэслэн хэмж. Энэ хоёр талаас нь хэмжсэнээр чи тэр хүний зан авирт цөөн хэдэн асуудал, дутагдал байгаа хэдий ч тэрээр мөс чанар, эрүүл ухаантай, Бурханд дуулгавартай, Бурханыг хүндэлдэг зүрх сэтгэлтэй, үнэнийг хайрлаж, хүлээн авдаг хандлагатай хүн мөн гэдгийг харна. Тэгэхээр Бурханы нүдэнд тэрээр аврагдах боломжтой хүн, Бурханы хайрладаг хүн юм. Бурханы нүдээр бол тэр аврагдах боломжтой, Бурханы хайрладаг хүн гэдгийг харгалзан үзээд чи түүнд хэрхэн хандах ёстой вэ? Чи хүмүүс, зүйлсийг Бурханы үгийн дагуу харж, Бурханы үгийн дагуу хэмжих ёстой. Тэрээр жинхэнэ ах юм уу эгч бөгөөд тэдэнд зөв зүйтэй, өрөөсгөл бодолгүйгээр хандах ёстой. Тэднийг өнгөт шилээр бүү хар, уламжлалт соёлын үгийн дагуу бүү хэмж—харин Бурханы үгээр тэднийг хэмж. Тэдний зан авирын дутагдлын тухайд бол хэрвээ чи эелдэг зөөлөн зүрх сэтгэлтэй бол тэдэнд туслах ёстой. Хэрхэн зөв зүйтэй авирлахыг тэдэнд ойлгуул. Хэрвээ тэд үүнийг хүлээн авч чадлаа ч зан авирын дутагдлаасаа тэр даруй салж чадахгүй бол чи яах вэ? Чи хүлээцтэй байх ёстой. Хэрвээ чи хүлээцтэй биш бол эелдэг зөөлөн зүрх сэтгэлтэй гэсэн үг биш бөгөөд чи тэдэнд хандах хандлагадаа үнэнийг эрж хайж, өөрийгөө эргэцүүлж, дутагдлаа мэддэг болох ёстой. Ингэж чи хүмүүст зөв хандаж чаддаг болно. Харин эсрэгээрээ “Тэр хүн маш олон дутагдалтай. Болхи, биеэ яаж авч явахаа мэддэггүй, бусдыг хүндлэх талаар мэддэггүй, боловсон байж мэддэггүй. Тэгэхээр тэр бол шүтлэггүй хүн. Би түүнтэй харилцахыг хүсэхгүй, түүнийг харахыг хүсэхгүй байна, хэчнээн зөв байлаа ч түүний хэлж байгаа юуг ч сонсохыг хүсэхгүй байна. Тэр Бурханыг хүндэлдэг, дуулгавартай дагадаг гэж хэн итгэх юм бэ? Тэр тэгж чадах уу? Тийм хэв чанартай юу?” гэж чи хэлэх юм бол энэ нь ямар хандлага вэ? Бусдад ингэж хандах нь эелдэг зөөлнөөр тус болж байгаа хэрэг мөн үү? Энэ нь үнэн-зарчимд нийцдэг үү? Бусдад ингэж хандах чинь үнэнийг ойлгож, хэрэгжүүлж байгаа хэрэг мөн үү? Үүнд хайр байдаг уу? Чи зүрх сэтгэлдээ Бурханыг хүндэлдэг үү? Хүний Бурханд итгэх итгэлд бүр наад захын эелдэг зөөлөн байдал ч байдаггүй бол тийм хүнд үнэн-бодит байдал бий юу? Хэрвээ чи үзэлтэйгээ үргэлжлүүлэн зууралдаж, хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол чинь хувийн мэдрэмж, сэтгэгдэл, дур сонирхол, үзэлд үндэслэсэн хэвээр үлдвэл өчүүхэн төдий ч үнэнийг ойлгодоггүй, сатанлаг гүн ухаанд найдан амьдарсаар байдгийг чинь нотлоход энэ нь хангалттай. Үнэнийг хайрладаг, үнэнийг эрэлхийлдэг хүн биш гэдгийг чинь нотлоход хангалттай. Зарим хүн өөрсдийгөө маш их зөвтгөдөг. Чи тэдэнтэй яаж ч нөхөрлөсөн, тэд үзэлтэйгээ зууралдсаар байдаг: “Би бол ахмадыг хүндэлж, залуусыг халамжилдаг сайхан ааштай хүн—тэгээд юу гэж? Би бол ядаж л сайн хүн. Биеэ авч явах байдлын минь юу нь муу гэж? Ядаж л хүн бүр намайг хүндэлдэг.” Би сайн хүн гэдгийг чинь эсэргүүцдэггүй, гэхдээ чи одоогийнх шигээ дүр эсгэсээр байх юм бол үнэн, амийг олж авч чадах уу? Чам шиг ийм сайн хүн байх нь ёс жудгийг чинь зөрчихгүй, биеэ авч явах байдлын чинь зорилго, чиглэлд харшлахгүй байж болох ч чиний ойлгох ёстой нэг зүйл бий: Ийнхүү үргэлжлүүлэх юм бол чи үнэнийг ойлгож, үнэн-бодит байдалд орж чадахгүй, эцэст нь үнэн, амь юм уу Бурханы авралыг олж авч чадахгүй. Тэр нь цорын ганц боломжит үр дүн юм.

Би дөнгөж сая хүмүүсийн үзэл дэх сайн зан авирыг хэрхэн авч үзэх, үнэнийг эрэлхийлэхдээ тэдгээр зан авирыг хэрхэн ялган таних талаар нөхөрлөлөө. Та нарт одоо зам байна уу? (Байгаа.) Юу хийх ёстой вэ? (Эхлээд, өөрөө тийм зан авиртай эсэхээ эргэцүүл. Дараа нь хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодлынхоо үндэс суурь, шалгуурыг эргэцүүл.) Зөв. Хүмүүс, зүйлсийн талаарх урьдын үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдэлд чинь өнөөдөр Миний нөхөрлөсөн зүйлтэй зөрчилдөх, эсвэл үүнд харшлах ямар нэг зүйл байгаа эсэхийг та нар эхлээд тодорхой харах ёстой. Хүмүүс, зүйлсийг харах өнцөг, үзэл бодлын чинь үндэс юу болохыг, энэ нь уламжлалт соёлын стандартад үндэслэдэг үү, агуу, алдартай зарим хүний үг хэллэгт үндэслэдэг үү, эсвэл Бурханы үг, үнэнд үндэслэдэг үү гэдгийг эргэцүүл. Дараа нь уламжлалт соёлын болон агуу, алдартай хүмүүсийн бодол санаа, үзэл бодол үнэнтэй нийцдэг эсэхийг, хаана үнэнтэй зөрчилддөг, яг хаанаа буруу байдгийг эргэцүүл. Эдгээр нь өөрийгөө эргэцүүлэх хоёр дахь алхмын нарийн ширийн зүйл юм. Одоо гурав дахь алхам. Чи хүмүүс, зүйлсийг харах, биеэ авч явах, үйлдэх үзэл бодол, арга зам, үндэс суурь, шалгуур чинь хүний хүслээс, нийгмийн ёрын муу чиг хандлагаас, уламжлалт соёлоос үүдэн гарсан, тэдгээр нь үнэнд харшилдаг гэдгийг олж мэдэх үедээ юу хийх ёстой вэ? Чи Бурханы холбогдох үгийг эрж хайж, тэдгээрийг өөрийнхөө үндэс болгох ёстой биш үү? (Тийм.) Хүмүүс, зүйлсийг харах тухай, мөн биеэ авч явах байдал болон үйлдлийн талаарх Бурханы үгээс үнэн-зарчмыг эрж хай. Чи үүнийг үндсэндээ Бурханы хэлсэн үгэнд тулгуурлах ёстой, нарийн яривал Бурханы үгийн үнэн-зарчимд тулгуурлах ёстой. Тэр үнэн-зарчмууд нь хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдлийн чинь үндэс, шалгуур болох ёстой. Энэ бол хийхэд хамгийн хэцүү зүйл юм. Хүн эхлээд өөрийнхөө үзэл бодол, үзэл, санал, хандлагыг үгүйсгэх ёстой. Үүнд хүний зарим эндүү ташаа, гажууд үзэл бодол багтдаг. Хүн тэдгээр үзэл бодлыг ухан гаргаж, мэдэж авч, нэгд нэггүй задлан шинжлэх ёстой. Нөгөө талаар хүмүүс Бурханы холбогдох үгээс зөв үг олох үедээ тунгаан бодож, тэр талаар нөхөрлөх ёстой бөгөөд үнэн-зарчим юу болохыг тодруулах үед энэ нь тэр даруй, үнэнийг хэрхэн хүлээн авч, хэрэгжүүлэх тухай асуудал болж хувирдаг. Надад хэл дээ, хүн үнэн-зарчмыг ойлгомогцоо тэдгээрийг хурдхан хүлээн авч, дуулгавартай дагаж чаддаг уу? (Үгүй.) Хүний тэрслүү байдал, завхарсан зан чанарыг тэр дор нь шийдвэрлэх боломжгүй. Хүн завхарсан зан чанартай бөгөөд хэдийгээр Бурханы үг юу гэсэн утгатай болохыг мэдэж байлаа ч тэр даруй хэрэгжүүлж чадахгүй. Ямар ч тохиолдолд үнэнийг хэрэгжүүлэх нь хүний хувьд тулаан юм. Хүн тэрслүү зан чанартай. Тэрээр өрөөсгөл хандлага, дураараа, гөжүүд, ихэрхүү байдал, өөрийгөө зөвтгөдөг, өөрийгөө чухалчилдаг байдлаа орхиж чадахгүй, өчнөөн олон шалтаг, шалтгаанаа ч, өөрийн үнэ цэн, байр суурь, нэр хүнд, ихэрхүү занг ч орхиж чадахгүй. Тиймээс чи өөрийнхөө үзлээр сайн гэж үздэг зүйлээ орхих үедээ өөрийнхөө энэ ашиг сонирхлыг болон өөрийнхөө эрхэмлэдэг зүйлсийг орхих ёстой, Чи энэ бүх зүйлийг орхиж, тэдгээрээс ангижрах үедээ л Бурханы үгэнд үндэслэн, үнэн-зарчмын дагуу хэрэгжүүлэх итгэл найдвартай, боломжтой болно. Өөрийгөө орхиж, өөрийгөө үгүйсгэх нь давахад хамгийн хэцүү уулзвар юм. Гэхдээ үүнийг давчих л юм бол зүрх сэтгэлд чинь ямар ч том бэрхшээл үлдэхгүй. Чи үнэнийг ойлгож, сайн зан авирын мөн чанарыг нэвт харж чаддаг бол хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол чинь өөрчлөгдөнө, тэгээд уламжлалт соёлын тийм зүйлсийг аяндаа орхиж чаддаг болно. Тиймээс хүмүүс, зүйлсийн талаарх хүний эндүү ташаа үзэл бодол, үйлдлийнх нь арга зам, хэв маяг, үйлдлийнх нь эх сурвалж, цаад сэдлийг өөрчлөх нь энгийн хэрэг биш. Хүнд байдаг завхарсан зан чанарыг өөрчлөх нь хамгийн хэцүү. Аливаа зүйлийн талаарх хүний үзэл бодол, амьдралын хэв маяг нь завхарсан зан чанараас нь үүдэлтэй. Завхарсан зан чанар чамайг биеэ тоосон, өөрийгөө зөвтгөдөг, дур зоргоороо болгодог; бусдыг басамжилж, нэр нүүр, байр сууриа хадгалахад үргэлж анхаарч, бусдын дунд хүндлэл хүлээж, бусдаас ялгарч чадах эсэхдээ анхаарч, хэтийн ирээдүй, хувь заяагаа үргэлж авч үзэх гэх мэтийг хийхэд хүргэдэг. Энэ бүх зүйл бол завхарсан зан чанараас чинь үүдэлтэй, ашиг сонирхлыг чинь хөнддөг зүйлс юм. Чи эдгээр зүйлийг нэг бүрчлэн авч үзэж, задлан шинжилж, нэвт харж, үгүйсгэвэл тэдгээрийг орхиж чадна. Тэдгээрийг бага багаар орхиж чадсаныхаа дараа л чи тууштайгаар, маргаангүйгээр хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдэлдээ Бурханы үгийг үндсээ болгож, үнэнийг шалгуураа болгож чадна.

Бурханы үгийг хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдлийнхээ үндэс болгох—энэ үгийг хүн бүр ойлгодог. Үүнийг ойлгоход амархан. Хүн эрүүл ухаан, бодол санаагаараа, хүсэл зориг, туйлын хүслэнгээрээ эдгээр үгийг ухамсарлаж чаддаг, мөн дагахад бэлэн байдаг. Энд ямар ч бэрхшээл байх ёсгүй. Гэвч үнэндээ хүн үнэнийг хэрэгжүүлэх үед үүндээ хүрэхэд хэцүү байдаг бөгөөд энд ердөө гадаад орчны бэрхшээл, хүндрэл тулгардаг юм биш. Гол шалтгаан нь хүний завхарсан зан чанартай холбоотой. Хүний завхарсан зан чанар бол янз бүрийн асуудлынх нь эх сурвалж юм. Үүнийг шийдвэрлэмэгц хүний бүх хүндрэл, бэрхшээл том асуудал байхаа болино. Тэгэхээр үнэнийг хэрэгжүүлэхэд хүнд тулгардаг бүх бэрхшээл завхарсан зан чанараас нь үүдэлтэй гэсэн үг. Тиймээс Бурханы эдгээр үгийг хэрэгжүүлж, үнэнийг хэрэгжүүлэх энэ бодит байдалд орохдоо чи “Би завхарсан зан чанартай. Би бол Бурханы ярьдаг голдоо ортол Сатаны завхралд өртсөн ‘завхарсан хүн төрөлхтөн’, сатанлаг зан чанараар амьдардаг хүн” гэдгээ бүр ч их мэдэж авна. Ийм юм болдог биш гэж үү? (Тэгдэг.) Тиймээс хэрвээ хүн үнэнийг эрэлхийлж, үнэн-бодит байдалд оръё гэвэл сөрөг зүйлсийг мэдэж, нэвт харах нь ердөө л амийн оролтын эхний алхам, бүр анхны алхам юм. Тэгвэл олон хүн бага зэрэг үнэнийг ойлгодог ч яагаад хэрэгжүүлж чаддаггүй юм бэ? Яагаад тэд бүгдээрээ олон сайхан үг хэлж, хоосон сургаалын үг хэллэг номлож чаддаг ч үнэн-бодит байдалд орж чадахгүй байсаар байгаа юм бэ? Тэд үнэнийг огт ойлгодоггүй болохоор тэр үү? Үгүй—харин ч яг эсрэгээрээ. Үнэний талаарх онолын, үгчилсэн түвшний ойлголт нь байх ёстой хэмжээндээ байдаг. Тэд үүнийг бүр ч амархан цээжээр уншдаг. Мэдээж тэдэнд хүсэл зориг, сайн сэтгэлгээ, хүсэл эрмэлзэл байдаг; бүгдээрээ үнэний төлөө мэрийхэд бэлэн байдаг. Гэхдээ тэд яагаад үнэнийг хэрэгжүүлж чаддаггүй, үнэн-бодит байдалд орж чадахгүй хэвээр байдаг юм бэ? Учир нь тэдний ойлгодог үг, бичиг үсэг, онол бодит амьдралд нь хэрэгжиж чадахгүй хэвээр байдаг. Тэгвэл энэ асуудал юунаас үүдэлтэй вэ? Үүний үндсэн шалтгаан гэвэл, тэдний завхарсан зан чанар замд нь саад болж байдаг. Тийм учраас сүнслэг ойлголтгүй, үнэнийг эрэлхийлэх гэж юу болохыг ойлгодоггүй, бүтэлгүйтэж, бүдрэх юм уу үнэнийг хэрэгжүүлж чадахгүй байх болгондоо тангараг тавьж, шийдвэр гаргадаг зарим хүн бий. Тэд үй олон удаа тийм тангараг тавьж, шийдвэр гаргадаг ч энэ нь мөн л асуудлыг шийдвэрлэдэггүй. Тэд шийдвэр гаргаж, тангараг тавих тэр үе шатандаа зогссоор байдаг. Тэгээд тэндээ гацдаг. Үнэнийг хэрэгжүүлэх үедээ олон хүн үргэлж шийдвэр гаргаж, тангараг өргөж, тэмцэх болно гэж хэлдэг. Тэд өдөр бүр өөрсдийгөө уухайлан дэмждэг. Гурав, дөрөв, таван жил тэмцээд, эцэст нь юу болдог вэ? Юу ч гүйцэлдүүлээгүй байдаг бөгөөд бүгд бүтэлгүйтлээр төгсдөг. Тэдний ойлгодог жаахан хоосон сургаал хаана ч хэрэгжих боломжгүй. Өөрсдөд нь ямар нэг зүйл тохиолдох үед тэд үүнийг хэрхэн авч үзэхээ мэдэхгүй, нэвт харж чадахгүй. Тэд өөрсдийнхөө үндэс суурь болгох Бурханы үгийг олж чадахгүй; юмыг Бурханы үгийн дагуу хэрхэн харахаа мэдэхгүй, Бурханы үгэн дэх үнэний аль элемент өөрт нь тохиолдсон асуудалтай холбоотойг ч мэдэхгүй. Тэгээд тэд асар их түгшиж, өөрсдийгөө үзэн ядаж, залбирч, өөрт нь илүү их хүч чадал, итгэл өгөхийг Бурханаас гуйж, эцэст нь өөрийгөө уухайлан дэмжсээр байдаг. Энэ нь муйхар хүн биш үү? (Мөн.) Тэд яг л хүүхэд шиг. Үнэндээ үнэний эрэл хайгуулд хандах хүний ердийн хандлага ийм хүүхдэрхүү байдаг биш үү? Хүн шийдвэр гаргаж, тангараг тавьж, өөрийгөө хязгаарлаж, уухайлан дэмжсэнээр өөрийгөө зоригжуулан үнэнийг эрэлхийлэхийг үргэлж хүсдэг боловч үнэнийг хэрэгжүүлэх болон үнэн рүү орох нь хүний хувийн зоригжуулалтаас үүдэн гардаггүй. Харин ч чи Миний чамд хэлсэн арга зам, алхмуудын дагуу орж, хэрэгжүүлж, хоёр хөлөө ээлжлэн зөөж, чанд, тууштай алхаагаар алхах ёстой. Тэгж байж л чи үр дүн үзнэ; тэгж байж л үнэнийг хэрэгжүүлнэ, үнэн-бодит байдалд орж чадна. Үүнийг тойрон гарах дөт зам гэж үгүй. Багахан зүрх сэтгэл, өөрийгөө зориулах багахан хүсэл, агуу хүсэл, том зорилго байхад л үнэн чиний бодит байдал болно гэсэн үг биш, харин хүн бодит амьдралдаа, хүмүүс, үйл явдал, зүйлсийн дунд эрж хайж, орж, хэрэгжүүлж, дуулгавартай байх үндсэн сургамжийг авах ёстой гэсэн үг. Эдгээр сургамжийг авсны дараа л хүн үнэн болон Бурханы үгтэй харилцаж, тэдгээрийг туулж, эсвэл мэдэж авна. Тэгэхгүй бол хүн хэчнээн олон жил өөрийгөө урамшуулж, зоригжуулж, уухайлан дэмжсэн ч зүрх сэтгэлийнхээ хоосон орон зайг дүүргэх жаахан хоосон сургаал төдийг л олж авахаас хэтрэхгүй. Тэрээр түрхэн зуурын сүнслэг сэтгэл ханамжийг мэдрэх боловч бодит мөн чанартай юуг ч олж аваагүй байх болно. Бодит мөн чанартай юуг ч олж аваагүй байна гэдэг нь юу гэсэн үг вэ? Энэ нь хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдлийн чинь үндэс Бурханы үг биш гэсэн үг юм. Хүмүүс, зүйлсийн талаарх үзэл бодол, биеэ авч явах байдал болон үйлдлийн чинь үндэс болсон Бурханы ямар ч үг олдохгүй. Чи будилсан амьдралаар буюу ямар ч нэмэргүй амьдралаар амьдардаг бөгөөд үзэл бодол, зарчим, байр сууриа харуулахыг шаардсан асуудалтай тулгарах тусам мэдлэггүй байдал, мунхаглал, хий хоосон, арга мөхөс байдал чинь улам илэрхий болно. Хэвийн нөхцөл байдалд чи бүх зүйлийг ойлгосон мэт тодорхой тооны зөв сургаал, уриа лоозонг дуржигнуулж чаддаг. Гэхдээ асуудал гарч ирэх үед, хэн нэгэн нухацтай царайлан чам дээр ирж, байр сууриа илэрхийлж, санал бодлоо хэлэхийг хүсвэл чи хэлэх үггүй байх болно. Зарим нь “Хэлэх үггүй байх аа? Тийм биш, би зүгээр л хэлж зүрхлэхгүй” гэж хэлнэ. Тэгвэл яагаад хэлж зүрхлэхгүй гэж? Хийж байгаа зүйл чинь зөв эсэхийг сайн мэдэхгүй байгааг чинь энэ нь харуулдаг. Яагаад чи сайн мэдэхгүй байна гэж? Учир нь чи юм хийж байхдаа хийж байгаа зүйлийн чинь үндэс суурь юу болохыг, үүнийг хийх зарчим чинь юу болохыг хэзээ ч баталгаажуулаагүй, мэдээж хэрэг явдлыг Бурханы үгийн дагуу, үнэнийг шалгуураа болгон харж, хийж байсан эсэхээ бүр ч баталгаажуулаагүй. Тиймээс ямар нэг асуудал тохиолдох үед чи эв хавгүй, чадваргүй харагддаг. Зарим хүн үнэмшдэггүй. “Би тийм биш. Би коллежид сурсан. Магистрын зэргээ авсан” гэх юм уу “Би бол гүн ухаантан, профессор, өндөр зиндааны сэхээтэн”, “Би бол соёлтой хүн. Та миний хэлсэн зүйлийг аваад хэвлүүлж болно”, аль эсвэл “Би бол нэртэй эрдэмтэн”, “Би бол авьяастай хүн” гэж тэд хэлдэг. Ийм юм хэллээ гээд чамд хэрэг болох уу? Тэр нь чиний гавьяа биш. Сайндаа л чи бага зэрэг мэдлэгтэй гэсэн үг. Тэр нь Бурханы гэрт хэрэг болох эсэхийг хэлэхэд хэцүү ч ядаж л чиний тэр мэдлэг үнэнтэй адилхан биш, мөн биеийн хэмжээг чинь ч илтгэхгүй. Чиний мэдлэг биеийн хэмжээг чинь илтгэхгүй гэдэг нь юу гэсэн утгатай вэ? Тийм зүйлс чиний амь биш; бүгд чиний биеийн гаднах зүйл. Тэгвэл чиний амь юу вэ? Энэ бол Сатаны логик, гүн ухааныг үндэс суурь, шалгуураа болгосон амь бөгөөд бүр өөрийнхөө мэдлэг, соёл, уураг тархиараа ч чи эдгээр зүйлийг дарж, хянаж чадахгүй. Тиймээс асуудал тулгарах үед чиний ур чадвар, оюун ухааны чинь эх сурвалж, элбэг арвин мэдлэг ямар ч нэмэр болохгүй—эсвэл завхарсан зан чанарын чинь нэг тал илчлэгдэх үед тэвчээр, хүмүүжил, мэдлэг гэх мэт зүйл бүгд ямар ч нэмэр болохгүй байж магадгүй. Тэгвэл чамд арчаагүй санагдана. Энэ бүх зүйл бол хүн үнэнийг эрэлхийлэхгүй, үнэн-бодит байдалд орохгүй байхын эвгүй илрэл юм. Үнэн рүү ороход амархан уу? Үүнд сорилтууд байдаг уу? Хаана байдаг вэ? Хэрвээ Надаас асуух юм бол, ямар ч сорилт байхгүй гэж хэлнэ. Шийдвэр гаргаж, тангараг тавихад бүү анхаар. Тэдгээр нь хэрэггүй. Чамд шийдвэр гаргах, тангараг тавих цаг зав байгаа бол Бурханы үгэнд хичээл чармайлт гаргахад тэр цагаа ашигла. Бурханы үгэнд юу хэлснийг, аль хэсэг нь одоогийн байдалтай чинь хамаатай байгааг бодож үз. Шийдвэр гаргах нь дэмий. Чи тархиа хагалаад, цусыг нь урсгаж, шийдвэр гаргасан ч энэ нь нэмэргүй. Энэ нь ямар ч асуудлыг шийдвэрлэж чадахгүй. Чи тийм маягаар хүн, чөтгөр хоёрыг хуурч чадах ч Бурханыг хуурч чадахгүй. Бурхан чиний тэр шийдвэрт баярлахгүй. Чи хэчнээн удаа шийдвэр гаргасан бэ? Чи тангараг тавиад, дараа нь больчихдог, больчхоод дахиад тангараг тавьдаг, тэгээд дахиад больчихдог. Тэгэхээр чи ямар хүн болж таарах вэ? Чи хэзээ хэлсэн үгэндээ хүрэх юм бэ? Хэлсэндээ хүрэх эсэх чинь, шийдвэр гаргах эсэх чинь хамаагүй. Тангараг тавих эсэх чинь ч хамаагүй. Юу чухал вэ? Чи ойлгодог үнэнээ яг одоо, нэн даруй, бушуухан хэрэгжүүлэх нь чухал. Энэ нь хамгийн илэрхий үнэн буюу бусдын нүдэнд бараг өртдөггүй, чи өөрөө ч хамгийн бага ач холбогдол өгдөг үнэн байлаа ч гэсэн, үүнийг нэн даруй хэрэгжүүл, үүнд даруйхан ор. Тэгэх юм бол чи үнэн-бодит байдалд нэн даруй орно, мөн үнэнийг эрэлхийлэх замд тэр дороо хөл тавина. Чи үнэнийг эрэлхийлдэг хүн болохын даваан дээр байна. Тэр суурин дээрээ чи удалгүй Бурханы үгийн дагуу, үнэнийг шалгуураа болгон хүмүүс, зүйлсийг харж, биеэ авч явж, үйлддэг хүн болж чадна. Энэ нь хэчнээн их олз ашиг, хэчнээн бодит үнэ цэн байх билээ!

Сайн зан авирын талаарх уламжлалт соёлын үг хэллэгийг нөхөрлөсний дараа та нар ямар нэг юм ойлгож авсан уу? Ийм сайн зан авирт хэрхэн хандах ёстой вэ? Зарим хүн: “Өнөөдрөөс эхлээд би боловсрол сайтай, мэдрэмжтэй, эелдэг зөөлөн, хүмүүжилтэй, эсвэл сайхан ааштай хүн болохгүй. Би ‘сайн’ гэгддэг хүн болохгүй; ахмадыг хүндэлж, залуусыг халамжилдаг хүн болохгүй; эвсэг найрсаг, ойр дотно байдалтай хүн болохгүй. Тэдгээрийн аль нь ч хэвийн хүн чанарын төрөлхийн илчлэл биш; энэ нь хуурамч, худал ов мэхтэй зан авир бөгөөд үнэнийг хэрэгжүүлэх түвшинд хүрэхгүй. Би ямархуу хүн байх вэ? Би үнэнч шударга хүн байна; би үнэнч шударга хүн байхаас эхэлнэ. Үг яриа минь боловсролгүй, дүрэм журмыг ойлгодоггүй, мэдлэггүй, бусдад дорд үзэгддэг байлаа ч чин сэтгэлээсээ, ямар ч худал хуурмаггүйгээр шулуухан ярина. Хүн болохын хувьд, бас үйлдлээрээ би худал хуурмаг байхгүй, дүр эсгэхгүй. Юм ярих болгондоо чин сэтгэлээсээ ярьж, дотроо бодож байгаа зүйлээ хэлнэ. Хэрвээ хэн нэгнийг үзэн ядвал би өөрийгөө шалгана, тэр хүнийг гомдоох зүйл хийхгүй; би босгон байгуулах зүйл л хийнэ. Юм ярих үедээ хувийн ашиг хонжоогоо бодолцон үзэхгүй, нэр төр, нэр нүүрэндээ хязгаарлагдахгүй. Түүнчлэн хүмүүст өөрийгөө өндрөөр үнэлүүлэхээр санаархахгүй. Би Бурхан баяртай байгаа эсэхэд л ач холбогдол өгнө. Хүмүүсийг гомдоохгүй байх нь миний улаан шугам байх болно. Би хийх зүйлээ Бурханы шаардлагад нийцүүлэн хийнэ; бусдад хор хохирол учруулах зүйл хийхгүй, Бурханы гэрийн ашиг сонирхлыг хохироох зүйл ч хийхгүй. Би бусдад ашиг тустай зүйл л хийж, зөвхөн үнэнч шударга хүн, Бурханыг баярлуулдаг хүн байна” гэж хэлж магадгүй. Энэ нь хүнд гарсан өөрчлөлт биш гэж үү? Хэрвээ тэд эдгээр үгийг үнэхээр хэрэгжүүлдэг бол үнэхээр өөрчлөгдсөн байх болно. Ирээдүй, хувь заяа нь сайнаар өөрчлөгдсөн байх болно. Тэд үнэнийг эрэлхийлэх замд удалгүй хөл тавьж, үнэний бодит байдалд удалгүй орж, аврагдах найдвартай хүн болно. Энэ нь сайн зүйл, эерэг зүйл юм. Шийдвэр гаргаж, тангараг тавихыг энэ нь шаарддаг уу? Юу ч шаарддаггүй: Бурханы өмнө шийдвэр гаргах ч шаардлагагүй; урьдын гэм буруу, алдаа эндэл, тэрслүү байдлаа тоолж, яаран Бурханд улайж, уучлал гуйх ч шаардлагагүй. Тэгж ёсорхох хэрэггүй. Зүгээр л яг одоо, нэн даруй, үтэр түргэн үнэн юм хэлж, чин сэтгэлээсээ ярь, ямар ч худал үг, заль мэхгүйгээр баттай юм хэл. Тэгвэл чи ямар нэгэн зүйлд хүрсэн байх бөгөөд чамд үнэнч шударга хүн байх найдвар байна. Хүн үнэнч шударга хүн болох үедээ үнэн-бодит байдлыг олж авч, хүн шиг амьдарч эхэлдэг. Тэд бол Бурханы сайшаадаг хүмүүс юм. Үүнд эргэлзэх юмгүй.

2022 оны 2 дугаар сарын 5