Өмнө нь олон хүн ингэж хэлж байсан: “Би бүх үнэнийг ойлгодог, гэхдээ зүгээр л хэрэгжүүлж чаддаггүй.” Энэхүү өгүүлбэр үндсэн асуудлыг ил болгодог бөгөөд энэ нь бас хүмүүсийн уг чанарт байдаг асуудал юм. Хэрвээ хэн нэгний уг чанар үнэнийг жигшдэг бол хэзээ ч үнэнийг хэрэгжүүлэхгүй. Үнэнийг жигшдэг хүмүүс Бурханд итгэхдээ хэрээс хэтэрсэн хүсэл өвөрлөх нь лавтай; тэд юу ч хийлээ гэсэн, өөрсдийнх нь санаа зорилго үргэлж байж байдаг. Жишээлбэл, хавчлага амссан, гэртээ харьж чадахгүй зарим хүн: “Би одоо харьж чадахгүй. Гэхдээ нэг л өдөр Бурхан надад илүү сайхан гэр орон өгнө. Тэр намайг дэмий зовоохгүй” хэмээн хүсэмжилдэг. Аль эсвэл тэд: “Намайг хаана ч амьдарлаа гэсэн Бурхан надад идэх хоол өгнө. Бурхан намайг мухардал руу хөтлөхгүй. Хэрвээ тэгэх юм бол Бурхан буруу юм хийсэн хэрэг болно” гэж боддог. Хүмүүсийн дотор ийм бодол байдаг бус уу? “Би өөрөөсөө маш ихийг Бурханы төлөө зарлагаддаг юм чинь Бурхан намайг эрх баригчдын гарт оруулах ёсгүй. Би их зүйлээс татгалзсан, бас үнэнийг чин сэтгэлээсээ эрэлхийлдэг учраас Бурхан намайг ерөөх нь зүйн хэрэг; бид Бурханы ирэх өдрийг тэсэн ядан хүлээж байгаа тул Бурханы өдөр удахгүй ирэх ёстой, Тэр бидний хүслийг биелүүлэх ёстой” гэж боддог зарим хүн бий. Хүмүүс дотроо үргэлж хэрээс хэтэрсэн шаардлага Бурханд тавьж байдаг бөгөөд бид үүнийг хийсэн юм чинь Бурхан энэ, энийг хийх нь зүйн хэрэг; бид зарим нэг амжилт гаргасан тул Бурхан бидэнд тодорхой хэмжээний шагнал олгож, тодорхой хэмжээний ерөөл гэх мэт зүйл өгөх ёстой гэж тэд боддог. Бас бусад хүн гэр бүлээ орхин явж, тайван байдлаар Бурханы төлөө өөрсдийгөө зарлагадаж байгааг хараад сэтгэлээр унаж, “Бусад хүн гэр орноосоо аль эрт явчихсан. Тэд яаж үүнийг давж гарч чадав аа? Би яагаад үүнийг даван туулж чадахгүй байна вэ? Би яагаад гэр бүл, үр хүүхдээ зөнд нь орхиж ер чаддаггүй юм бэ? Бурхан яагаад надад биш, тэдэнд сайн ханддаг юм бэ? Ариун Сүнс яагаад надад нигүүлсэл хайрладаггүй юм бэ? Яагаад Бурхан надтай хамт байдаггүй юм бэ?” гэж боддог. Энэ ямар байдал вэ? Хүмүүс маш бодлогогүй. Тэд үнэнийг хэрэгжүүлдэггүй; харин ч Бурханы талаар гомдоллодог. Тэдэнд субьектив хүчин чармайлт огт байдаггүй, субьектив байдлаар биелүүлэх ёстой зүйл ч байдаггүй. Тэд субьектив байдлаар хийх ёстой сонголт болон алхах ёстой замаасаа татгалзчихсан. Бурхан энийг, тэрийг хий гэж тэд үргэлж шаарддаг, өөрсдөд нь сохроор сайн хандаж, өөрсдийг нь сохроор нигүүлсэж, залж чиглүүлж, зугаацуулахыг Бурханаас хүсдэг. “Би гэрээ орхин явж, ийм ихийг орхисон, үүргээ гүйцэтгэдэг, бас маш их зовсон. Тиймээс Бурхан намайг нигүүлсэж, гэрээ санахгүй болгож, гэр бүлийнхнээ орхиж явах шийдвэрийг надад өгч, намайг хүчтэй болгох ёстой. Би яагаад ийм сул дорой байна вэ? Яагаад бусад хүн ийм хүчтэй байна вэ? Бурхан намайг хүчтэй болгох ёстой” гэж тэд боддог. “Бусад хүн гэртээ харьж болдог; гэтэл би яагаад хавчигдаж, гэртээ харьж чадахгүй байгаа юм бэ? Бурхан надад ямар ч нигүүлсэл үзүүлэхгүй юм” гэдэг. Энэ хүмүүсийн хэлдэг зүйл огт үндэслэлгүй, ямар нэг үнэн бүр ч байхгүй. Хүмүүсийн гомдол яаж бий болдог вэ? Тэдгээр нь хүний дотроос илчлэгддэг зүйл бөгөөд хүний уг чанарыг бүхэлд нь илэрхийлдэг. Хүн дотроо байгаа эдгээр зүйлийг хаяхгүй бол биеийн хэмжээ чинь хэчнээн том байх, хэр их үнэнийг ойлгодог чинь хамаагүй, тууштай үлдэж чадна гэсэн итгэл чамд хэзээ ч төрөхгүй. Чи Бурханыг доромжилж, Түүнээс урваж, хэдийд ч, хаана ч үнэн замыг орхихоос сийхгүй. Энэ бол тун амархан тохиолдож болох зүйл билээ. Та нар одоо тодорхой харж байна уу? Хүмүүс уг чанарынхаа хэдийд ч илчилж чадах зүйлийг ойлгож, хянах ёстой; тэд энэ асуудалд ухамсартайгаар хандах ёстой. Үнэний талаар харьцангуй сайн ойлголттой хүмүүс заримдаа үүнийг бага зэрэг ухамсарладаг. Тэд асуудал олж илрүүлэх үедээ гүн гүнзгий эргэцүүлж, өөрийгөө шинжиж чаддаг. Гэхдээ заримдаа тэд асуудлыг мэддэггүй тул хийж чадах зүйл байдаггүй. Тэд Бурхан тэдэнд ил болгож өгөхийг эсвэл бодит үнэнийг илчлэхийг л хүлээж чадна. Заримдаа бодлогогүй хүмүүс эдгээр зүйлийг мэддэг боловч биеэ нөөж, “Бүх хүн л ийм байдаг болохоор энэ юу ч биш. Бурхан намайг уучилна; Тэр үүнийг санах ч үгүй. Энэ бол хэвийн зүйл” гэдэг. Хүмүүсийн сонгох ёстой зүйл, хийх ёстой зүйлийг тэд хийдэг ч үгүй, биелүүлдэг ч үгүй. Тэд бүгд мунгинуу, маш хойрго бөгөөд тун хараат, тэр ч бүү хэл цадиггүй бодолд автдаг. “Хэрвээ Бурхан биднийг нэг өдөр бүрэн дүүрэн өөрчилбөл бид хойрго байхаа болино. Тэгээд бид зохих ёсоор урагш алхаж чадна. Бурхан бидний талаар тийм ч их санаа зовох шаардлагагүй болно.” Чи одоо тодорхой харж байх ёстой. Алхах гэж буй замынхаа талаар өөрийн сонголтыг хийх ёстой; хүн бүрийн хийх сонголт нэн чухал. Чи үүнийг илрүүлж чадна, тэгвэл биеэ барьж тэвчих тухайд чи хэр хүчтэй вэ? Өөрийгөө хаях тухайд чи хэр хүчтэй вэ? Энэ бол үнэнийг хэрэгжүүлэхийн урьдач нөхцөл, гол элемент юм. Чи асуудалтай тулгарах бүрдээ, хэрвээ энэ нь үнэнд нийцүүлэн хэрхэн хийхээ мэддэг нөхцөл байдал байвал, чи ямар сонголт хийх ёстой, юуг хэрэгжүүлэх ёстойгоо тодорхой мэдэж байгаа үедээ л яахаа мэдэх болно. Хэрвээ чи өөрийн чинь байдалд юу нь зөв, юу нь бурууг олж илрүүлж чаддаг ч энэ талаар бүрэн сайн мэдэхгүй, зүгээр л мунгинуу байдлаараа үргэлжлүүлдэг бол хэзээ ч ямар нэгэн ахиц гаргах буюу амжилт олохгүй. Хэрвээ чи амийн оролтод нухацтай хандахгүй бол өөрийгөө л хойш татаж байгаа хэрэг бөгөөд энэ нь үнэнийг хайрладаггүй гэдгийг чинь л нотолж чадна.

“Үг. III Боть: Эцсийн өдрүүдийн Христийн яриа. Бурханаас эмээснээр л хүн авралын замаар алхаж чадна”-аас