Хүмүүс Миний халуун дулаан байдлыг мэдэрч, Надад чин сэтгэлээсээ үйлчилсэн бөгөөд Миний өмнө бүхнийг Миний төлөө хийн, чин сэтгэлээсээ дуулгавартай байсан. Гэвч өнөөдөр хүмүүс ийм байж чаддаггүй ба тэд араатан чононд бариулсан мэт зөвхөн сүнсээрээ л гашууддаг. Тэд ердөө арга мөхөсдөн Намайг харж, тусламж хүсэн тасралтгүйгээр Над руу хашхирдаг боловч эцэст нь тэд бэрхшээлээсээ зугтаж чаддаггүй. Урьд нь хүмүүс Миний сэтгэлийг өөрсдийн хайраар хариулахын тулд тэнгэр, газраар тангараглан Миний өмнө яаж амлалт өгч байсныг Би санаж байна. Тэд Миний өмнө гашуудан уйлсан ба тэдний уйлах чимээ сэтгэл шимшрэм, тэвчихэд бэрх байсан юм. Би шийдвэрийнх нь хүчийг харгалзан хүмүүст дандаа тусламж үзүүлж байлаа. Хүмүүс Надад захирагдахаар Миний өмнө тоо томшгүй олон удаа, мартахын аргагүй өхөөрдөм төрхтэйгээр ирж байсан. Тоо томшгүй олон удаа тэд тууштай үнэнчээр Намайг хайрласан бөгөөд тэдний чин үнэнч сэтгэл хөдлөл нь үнэхээр гайхамшигтай байв. Тоо томшгүй олон тохиолдолд тэд өөрсдийнхөө амийг золиослох хэмжээнд Намайг хайрлаж, Намайг өөрсдөөсөө илүү хайрласан бөгөөд чин сэтгэлийг нь хараад Би тэдний хайрыг хүлээн авсан юм. Тоо томшгүй олон тохиолдолд, Миний төлөө үхэлтэй нүүр тулахыг үл хайхран Миний өмнө өөрсдийгөө өргөсөн ба Би тэдний нүүр царайнаас санаа зовнилыг нь арилгаж, дүр төрхийг нь анхааралтайгаар үнэлж дүгнэсэн. Би тэднийг Өөрийн эрдэнэс мэт хайрлаж байсан тоо томшгүй олон удаа бий, мөн тэднийг Өөрийн дайсан мэт үзэн ядаж байсан тоймгүй олон удаа ч байсан. Би иймийн тул—Миний оюун санаанд юу байгааг хүн хэзээ ч ухан ойлгож чадахгүй. Хүмүүсийг гунигласан үед Би тэднийг тайвшруулахаар ирдэг, тэднийг сул дорой байх үед нь тэдэнд туслахаар ирдэг. Тэднийг төөрөх үед Би тэдэнд чиглэл өгдөг. Тэднийг уйлах үед Би нулимсыг нь арчдаг. Гэсэн ч Намайг гуниглах үед хэн Намайг зүрх сэтгэлээсээ тайвшруулдаг вэ? Намайг асар их түгшиж байх үед хэн Миний мэдрэмжийг анхаардаг вэ? Намайг гашуудах үед зүрх сэтгэл дэх шархыг минь хэн нөхөх вэ? Надад хэн нэгэн хэрэгтэй байх үед хэн сайн дураараа Надтай хамтран ажиллахыг санал болгох вэ? Хүмүүсийн Надад хандаж байсан урьдны хандлага одоо гээгдэж, дахин хэзээ ч ирэхгүй юм гэж үү? Тэдний ой ухаанд яагаад ганц ч юм үлдээгүй байна вэ? Яаж хүмүүс энэ бүх зүйлийг мартаж орхив оо? Энэ нь бүхэлдээ, хүн төрөлхтнийг дайснууд нь ялзруулснаас болоогүй гэж үү?

“Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Бүх орчлон ертөнцөд хандсан Бурханы айлдварууд, 27-р бүлэг”-ээс