Бурханы зан чанар нь хүн бүхэнд маш хийсвэр санагддаг сэдэв бөгөөд бас хүн бүхний хувьд хүлээн зөвшөөрөхөд амаргүй сэдэв юм, учир нь Түүний зан чанар хүний зан төлөвтэй адилгүй билээ. Бурханд ч бас Өөрийн гэсэн баяр, уур, уй гашуу, аз жаргалын мэдрэмж байдаг боловч эдгээр мэдрэмж нь хүнийхээс ялгаатай. Бурханд Өөрийн эзэмшил болон оршихуй байдаг. Түүний илэрхийлж, илчилдэг бүхэн нь Түүний мөн чанар болон ялгамж чанарыг төлөөлдөг юм. Тэр юу болох, Түүнд юу байгаа, мөн Түүний мөн чанар болон ялгамж чанар нь бүгдээрээ ямар ч хүнээр орлуулж болохгүй зүйлс билээ. Түүний зан чанар нь хүн төрөлхтний төлөөх Түүний хайр, хүн төрөлхтнийг тайтгаруулах тайтгарал, хүн төрөлхтөнд хандах үзэн ядалт, мөн үүнээс ч илүүтэйгээр хүн төрөлхтний талаарх нэвт шувт ойлголтыг агуулдаг. Хүний зан төлөв харин өөдрөг, золбоолог, эсвэл хэнэггүй байж болох юм. Бурханы зан чанар нь бүх зүйлийн дундах амьд амьтдын Захирагч, бүх бүтээлийн Эзэнд харьяалагддаг зүйл билээ. Түүний зан чанар нь нэр хүнд, хүч чадал, тэнүүн сэтгэл, агуу байдал болон хамгийн гол нь, дээдийн дээд байдлыг харуулдаг. Түүний зан чанар бол эрх мэдлийн бэлгэ тэмдэг, зөвт бүхний бэлгэ тэмдэг, сайн сайхан бүхний бэлгэ тэмдэг билээ. Үүнээс ч илүүтэйгээр энэ нь харанхуй болон дайсны ямар ч хүч дийлж, эсвэл эзэлж чадашгүй Түүний бэлгэ тэмдэг, мөн түүнчлэн энэ нь ямар ч бүтээгдсэн зүйлийн халдаж чадахгүй (мөн Өөрт нь халдахыг Тэр тэвчихгүй) Түүний бэлгэ тэмдэг юм. Түүний зан чанар бол хамгийн дээд эрх мэдлийн бэлгэ тэмдэг билээ. Ямар ч хүн, эсвэл хүмүүс Түүний ажлыг юм уу Түүний зан чанарыг үймүүлж чадахгүй буюу үймүүлэх боломжгүй. Харин хүний зан төлөв бол хүн араатнаас жаахан давуу гэдгийн бэлгэ тэмдэг төдий юм. Хүн өөрөө бол ямар ч эрх мэдэлгүй, бие даасан байдалгүй бөгөөд өөрийгөө дийлэх чадваргүй, харин мөн чанартаа тэрээр төрөл бүрийн хүмүүс, үйл явдал, юмсын бүрэн эрхшээлд тонголздог нэгэн юм. Бурханы баяр хөөр нь зөвт байдал болон гэрлийн оршин тогтнол болон үүслээс бий болдог; харанхуй болон хорон муугийн мөхлөөс бий болдог. Хүн төрөлхтөнд гэрэл болон сайхан амьдралыг авчирсан болохоороо Тэр баярлан бахаддаг; Түүний баяр хөөр бол зөвт байдал, эерэг бүхний оршин тогтнолын бэлгэ тэмдэг, үүнээс ч илүүтэйгээр аятай таатай бүхний бэлгэ тэмдэг юм. Бурханы уур хилэн нь, шударга бус явдлын оршин тогтнол болон Өөрийнх нь хүн төрөлхтөнд хор хохирол учруулдаг үймээн самууны улмаас болдог; хорон муу болон харанхуйн оршин тогтнолоос болж, үнэнийг хөөн зайлуулдаг зүйлсийн оршин тогтнолоос болж, цаашлаад сайн сайхан бүхнийг эсэргүүцдэг зүйлсийн оршин тогтнолоос болж төрдөг. Түүний уур хилэн бол бүх сөрөг зүйл оршин байхаа болихын бэлгэ тэмдэг бөгөөд үүнээс ч илүүтэйгээр, Түүний ариун байдлын бэлгэ тэмдэг юм. Түүний уй гашуу нь, Өөрийнх нь хүсэн хүлээж байгаа боловч харанхуйд унасан хүн төрөлхтнөөс, хүн дээр хийдэг ажлынх нь үр дүн санаанд нь хүрдэггүйгээс, мөн Өөрийнх нь хайрладаг хүн төрөлхтөн бүгд гэрэлд амьдарч чадахгүй байгаагаас болдог. Тэрээр гэмгүй хүн төрөлхтний төлөө, шударга боловч мэдлэггүй хүний төлөө, сайн боловч өөрийн гэсэн үзэл санаа дутмаг хүний төлөө уй гашууг мэдэрдэг. Түүний уй гашуу бол Түүний сайн сайхны болон Түүний өршөөлийн бэлгэ тэмдэг, гоо үзэсгэлэн болон сайхан сэтгэлийн бэлгэ тэмдэг юм. Түүний аз жаргал нь мэдээж Өөрийн дайснуудыг ялж, хүний чин үнэнч итгэлийг олж авахаас үүсдэг. Үүнээс ч илүүтэйгээр, энэ нь бүх дайсны хүчийг хөөн зайлуулж, устгахаас бий болдог, мөн хүн төрөлхтөн сайн сайхан, амар амгалан амьдралыг хүлээн авдаг учраас бий болдог. Бурханы аз жаргал нь хүний баяр хөөртэй адилгүй; харин ч энэ нь сайн үр жимс хураах мэдрэмж, баяр хөөрөөс бүр ч агуу мэдрэмж юм. Түүний аз жаргал бол энэ мөчөөс эхлээд хүн төрөлхтөн зовлонгоос чөлөөлөгдөхийн бэлгэ тэмдэг, мөн хүн төрөлхтөн гэрлийн ертөнцөд орохын бэлгэ тэмдэг билээ. Нөгөө талаар, хүн төрөлхтний сэтгэл хөдлөл нь бүгд зөвт байдал, гэрэл, эсвэл сайхан зүйлийн төлөө биш, ялангуяа Тэнгэрээс хайрласан нигүүлслийн төлөө бүр ч биш, харин өөрийнх нь хувийн ашиг сонирхлын төлөө гарч ирдэг. Хүн төрөлхтний сэтгэл хөдлөл нь хувиа хичээсэн агаад харанхуйн ертөнцөд харьяалагддаг. Тэд Бурханы хүслийн төлөө байх нь бүү хэл, төлөвлөгөөнийх нь төлөө ч оршдоггүй, тиймээс хүн, Бурхан хоёрыг хэзээ ч зэрэгцүүлэн харьцуулж болохгүй. Бурхан үүрд дээдийн дээд нь, хэзээд эрхэмсэг байдаг байхад хүн үүрд олиггүй, үүрд үнэ цэнэгүй байдаг. Учир нь Бурхан үүрд золиос гаргаж, хүн төрөлхтөнд Өөрийгөө зориулж байдаг; харин хүн үүрд авч, зөвхөн өөрийнхөө төлөө зүтгэдэг. Бурхан хүн төрөлхтний оршин тогтнолын төлөө хүч чадлаа үүрд дайчилдаг байхад хүн гэрлийн төлөө, эсвэл зөвт байдлын төлөө хэзээ ч, ямар ч хувь нэмэр оруулдаггүй. Хүн хэсэг хугацаанд хичээл чармайлт гаргадаг ч гэсэн тэр нь ганц цохилт ч дааж чадахааргүй маш сул байдаг, учир нь хүний хичээл чармайлт бусдын төлөө биш, үргэлж өөрийнхөө төлөө байдаг. Хүн үргэлж хувиа хичээдэг байхад Бурхан үүрд сэтгэл харамгүй байдаг. Бурхан бол шударга, сайн, сайхан бүхний эх сурвалж байдаг байхад хүн бол муу муухай, хорон бүхнийг өвлөн авч, ил харуулдаг нэгэн юм. Бурхан зөвт байдал болон гоо сайхны мөн чанараа хэзээ ч өөрчлөхгүй, харин хүн хэдийд ч, ямар ч нөхцөлд зөвт байдлаас урваж, Бурханаас холдон одохоос огт сийхгүй.

Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Бурханы зан чанарыг ойлгох нь маш чухал