Надад туйлын дуулгавартай байж чадахгүй үйлдэл бол урвалт. Надад үнэнч байж чадахгүй үйлдэл бол урвалт. Намайг хуурч, Намайг мэхлэхийн тулд худал хэлэх нь урвалт. Олон үзэл өвөрлөж, тэдгээрийгээ хаа сайгүй тараах нь урвалт. Миний гэрчлэл ба ашиг сонирхлыг хамгаалж чадахгүй байх нь урвалт. Зүрх сэтгэлээрээ Надаас хол байх үедээ худлаа инээмсэглэл тодруулах нь урвалт. Эдгээр нь бүгд та нарын үргэлж хийж чаддаг байсаар ирсэн урвалтын үйлдлүүд бөгөөд та нарын дунд түгээмэл байдаг. Та нарын хэн нь ч үүнийг асуудал гэж бодохгүй байж болох ч, Би тэгж боддоггүй. Хүн Надаас урвах нь ялихгүй асуудал гэж Би үздэггүй, мөн үүнийг хайхрахгүй орхиж яавч чадахгүй. Одоо Намайг та нарын дунд ажиллаж байхад та нар ийм маягаар авирладаг—та нарыг харж хандах хэн ч байхгүй байх өдөр ирвэл та нар өөрсдийгөө хаан гэж тунхагласан дээрэмчид адил байх бус уу? Тийм зүйл тохиолдож, гай зовлон учруулсан хойно чинь хэн засаж залруулах вэ? Зарим урвасан үйлдлүүдийг өөрсдийнхөө байнгын үйлдэл биш, ердөө тохиолдлын хэрэг явдал гэж та нар боддог бөгөөд нэр төрийг чинь гутаах хэмжээний ноцтойгоор авч хэлэлцэх хэрэггүй гэж үздэг. Хэрвээ та нар үнэхээр тэгж боддог бол эрүүл ухаан дутмаг байна. Тэгж бодох нь тэрслүү байдлын үлгэр жишээ, нийтлэг шинж юм. Хүний уг чанар бол түүний амь; амьд үлдэхийн тулд түшиглэдэг зарчим нь бөгөөд хүн үүнийг өөрчилж чадахгүй. Урвалтын уг чанар ч адилхан—хэрвээ чи хамаатан садан, эсвэл найз нөхдөөсөө урвах ямар нэгэн зүйл хийж чаддаг бол энэ нь амийн чинь нэг хэсэг, төрөлхийн уг чанар чинь гэдэг нь нотлогддог. Энэ бол хэний ч үгүйсгэж чадахгүй зүйл. Жишээлбэл, хэрвээ хүн бусдаас хулгайлах дуртай бол заримдаа хулгай хийдэг, заримдаа хийдэггүй байсан ч “хулгайлах дуртай” гэдэг нь түүний амийн нэг хэсэг болдог. Тэд хулгайлсан ч бай, үгүй ч бай, хулгай хийх нь зүгээр л нэг төрлийн үйлдэл гэдгийг энэ нь баталж чадахгүй. Харин ч хулгай хийх нь тэдний амийн нэг хэсэг, өөрөөр хэлбэл, тэдний уг чанар гэдгийг энэ нь нотолдог. Зарим хүн ингэж асууна: Энэ тэдний уг чанар юм бол тэд сайхан зүйлс харахаараа заримдаа яагаад хулгайлдаггүй юм бэ? Хариулт нь маш амархан. Тэдэнд хулгайлахгүй байх маш олон шалтгаан бий. Тэр нь бусдын хараан дор авч явахад хэтэрхий том зүйл байх, эсвэл үйлдэх цагийн тохироо бүрдэхгүй, хэтэрхий үнэтэй зүйл байх, хэт чанга харуул хамгаалалттай байх, эсвэл магадгүй тэд үүнийг онцгойлон сонирхдоггүй, эсвэл юунд ашиглаж болохыг нь хараахан бодоогүй байх гэх мэт. Энэ бүх шалтгаан байх боломжтой. Гэхдээ тэд юм хулгайлсан ч бай, үгүй ч бай, тэдэнд энэ бодол хоромхон зуур төрөөд өнгөрдөг гэж нотлох аргагүй. Харин ч эсрэгээрээ энэ бол засаж сайжруулахад бэрх уг чанарынх нь нэг хэсэг мөн. Ийм хүн ганцхан удаа хулгай хийгээд сэтгэл нь ханадаггүй; ямар нэгэн сайхан зүйл юм уу, тохиромжтой нөхцөл таарах бүрд бусдын өмчийг авах бодол төрдөг. Тийм учраас энэ бодлын эх үүсвэр нь зүгээр л хааяа хааяа гарч ирдэг зүйл биш, харин тухайн хүний өөрийнх нь уг чанарт байдаг гэж Би хэлдэг.

Үг. I Боть: Бурханы илрэлт ба ажил. Тун ноцтой асуудал: Урвалт 1