I

Бурханд ийм олон жил итгэчихээд яагаад чи энэ хэвээр байна вэ?

Христийн шүүлтийн суудлын өмнө зогсохдоо чи ер хэнэггүй байгаа мэт байна;

яг л ихээхэн шударга бус явдлыг туулж, Бурханыг дагах сэтгэл зүрхгүй болсон мэт

задарсан царай чинь чиний хэнэггүй хандлагыг харуулж байна.

Унасан үрэлгэн хүү минь чи, ийм зөрүүдээр хаа хүрэх нь вэ?

Бурханы зохион байгуулалтад чи захирагдаж, дураараа сонголт хийдэггүй мэт байна.

Салаа зам дээр чи эргэлддэг бөгөөд анх байсан “итгэл”-ээ алджээ.

Үхлийн өөдөөс чи шийдэмгий хараад, тодорхойгүй ирээдүй рүү алхан оддог.

Ⅱ

Униар дунд чи “их итгэл” тээдэг мэт санагддаг –

Бурхан чамайг хаяхгүй учир дур зоргоороо чи цааш явдаг.

Дур мэдсэн хүчин чармайлтын чинь орыг ойворгон хүсэл залган авдаг.

Сөрөг байдалд чи түүртэж, үүнээсээ одоо ч ангижраагүй.

Мөс чанар, саруул ухаан чинь хаачаа вэ?

Одоо ч гэсэн чи сэрээгүй л байна.

Чи үнэхээр хэрэггүй, бас чадваргүй юм.

Журамт зан авираа чи ариун дагшин, халдашгүй гэж боддог.

Махбод дахь Бурхан хүртэл даруу байхад, завхарсан хүнд нэр төр гэж үгүй.

Ⅲ

Өөрийгөө огт мэддэггүй чинь эмгэнэл.

Сүржин гадаад байдлын чинь цаана адгийн этгээд нуугддаг.

Бурхан чамайг хилсдүүлснээс болов уу, эсвэл үнэн чамд огт байхгүйд ичсэнээс болов уу?

Завхарсан зан чанар чинь өчүүхэн ч өөрчлөгдөөгүй байтал үүргээ биелүүлэх тухай чи яаж ярьж чадна вэ?

Бурханы шүүлт чамд ер нь ямар үр нөлөөтэй байна вэ?

Эрт орой хэзээ нэгэн цагт өнгөлөн далдлалт чинь нуран унана,

тэгэхэд харамсахад хэтэрхий оройтно, тэгээд чи уйлан, шүдээ хавирна.

Иймээс одоо явдлаа цэгцэлж, үнэнийг эрэлхийл. Энэ чамайг ухаалаг болгоно.