I

Хүн төрөлхтөн бузар, дуулгаваргүй байдлаар дүүрэхэд

Бурхан Өөрийн зарчим, мөн чанарын улмаас

тэднийг устгах ёстой болсон.

Өөрийг нь эсэргүүцсэн учир Бурхан хүнийг жигшсэн.

Гэвч тэднийг устгах үедээ

Бурханы зүрх сэтгэл өөрчлөгдөөгүй,

Түүний өршөөл хэвээр байсан.

II

Бурхан хүн төрөлхтнийг өрөвдөж,

хэд хэдэн аргаар аврахыг хүссэн.

Гэвч хүн Бурханы авралаас татгалзан,

дуулгаваргүй байсаар байв.

Бурхан хэчнээн дуудаж, сануулсан ч,

хэчнээн хангаж, тусалсан ч хамаагүй.

Хүн ойлгоогүй, хүн үнэлээгүй.

III

Тиймээс Бурхан агуу хүлцэнгүй зан гаргаж,

хүний эргэхийг зовлон дунд хүлээж байв.

Хязгаартаа хүрээд Тэр хийх ёстой зүйлээ хийжээ.

Устгахаар төлөвлөсөн мөчөөс

төлөвлөгөөгөө эхэлсэн мөч хүртэл

энэ бол хүний эргэх цаг үе байв.

Энэ бол Бурханы хүнд өгсөн эцсийн боломж байлаа.

Энэ бол Бурханы хүнд өгсөн эцсийн боломж,

эцсийн боломж байлаа.

“Үг. II Боть: Бурханыг мэдэх тухай. Бурханы ажил, Бурханы зан чанар ба Бурхан Өөрөө I”-ээс шинэчлэн найруулав